Wednesday, September 7, 2011

ဘ၀ရဲ ့ၾကယ္စင္

တစ္ျမိဳ ့တစ္ရြာမဆို ေမြးရပ္ေျမျခားတိုင္းတပါးမွို ့
ဦေပၚဦးျမိဳင္အရပ္္ႏွင္သလို လြမ္းလြန္းလို ့စာဆို အခါခါငိုရျပီေကာ. .. . ..
ပ်ိဳ ့တစ္ပုုဒ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး အတို ့အျမွဳတ္ေလးနဲ့ ဆိုေတာ့စားျမိန္မွာေပါ့
ၾကင္သူသက္ထားဇနီးမယား နွင့္ သားလွမ်က္ႏွာ မ၀ေရစာေလးၾကည့္ခဲ့ရလို ့
ရူးမတက္ လြမ္းလွ်က္ရွည္. . . . .
ႏြမ္းလွ်ေျဖမဆည္ လြမ္းရတျပည္ဆီမွ ေဩာ္. . . . . တမ္းတ
လြမ္ရတဲ့ညစဥ္တိုင္းမွာ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး အေတာက္ပဆံုးၾကယ္တစ္ပြင္ ့ကို
ရွာေဖြေငးေမား အလြမ္းေဇာႏွင့္
အရမ္းေမာေနရင္ေတာင္ သာအတြက္ရယ္လို ့အားတက္ခဲ့ရတာပါ
ေငြတစ္က်ပ္ကိုပင္မသံုးရက္အရွံဳျမတ္ေရရာေသျခာပါမွ သံုတက္ခဲ့တာ
သားေလးေၾကာင့္ပါ
ဟိုအရင္က နွစ္ကိုယ္တူခ်စ္စ တုန္း ခ်စ္ျပံဳးစီခ်ယ္ ခ်စ္သူဘ၀၀ယ္
စြယ္ေတာ္ရြက္ျမတ္ႏွစ္လႊာထပ္မွတရြက္တည္
ခုေတာ နုလံုသား နွစ္ခုကိုတစ္ခုတည္အျဖစ္ေပါင္းျခင္း ရလဒ္က
စြယ္ေတာ္ရြက္ပင္မဆ့ံေတာ့ျပီ အရြက္ေတြအမ်ားၾကီးေပါင္မွတလက္ ျဖစ္တဲ ့အုန္းလက္လိုေပါ့
ခ်စ္ရတဲ ့သားေလး နွင့္အတူ တန္ဖိုးထားခ်စ္ခင္ရ တဲမိသာစုေတြထပ္တိုးလာေတာ့
အလြမ္းေတြအဆပြာရျပီေပါ့
ကိုယ္တိုင္ျမတ္နိုးကိုယ္စိုက္ပ်ုိးတဲ့ အခ်စ္သစ္ပင္ရ့ဲအသီးအပြင့္ေတြေတာ့
ေ၀ဆာပြင့္ဖူးခဲ့ျပီေလ . . . . .. .
ဘ၀ရဲ ့ေမွာင္မိုက္ျခင္း လင္းလက္ေတာက္ပျခင္းေတြ နဲ ့လူသာတိုင္းရွင္သန္ေနရတာပါ
လူသားေတြထဲးက လူသားကၽႊန္ေတာ္ လူ ့သက္တမ္ရဲ ့ေလးပံုတစ္ပံုဟာေမွာင္မိုက္ခဲ့
ျပီးခဲ့ေလ
အခုေတာ့က်န္တဲ့သံုးပံုဟာ အာရုဏ္တက္ခဲ့ျပီေလ
ညဘက္အျခမ္ကိုေရာက္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ
လင္းလက္တဲ့ၾကယ္စင္တစ္ပြင္ကိုပိုင္ဆိုင္ခဲ့ျပီ မွုိ ့ . . ... ... ... ... ...


ကိုနိုင္

No comments:

Post a Comment