ကမာၻ သစ္သို႔....အတူ

သူ႔အေၿပာ ..နဲ႔ သူ႔ အလြမ္းေတြမွာ နစ္ေမ်ာသြားမိတာေတာ႔ ၀န္ခံရမွာပါ...
ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကိုယ္႔ေၿမ ကိုယ္႔ေရကို စိတ္ကူးနဲ႔ပဲ အလည္ ၿပန္ေနရတာမို႔..အခုမွ ၿပန္ေရာက္လာတဲ႔ သူ႔ရဲ႕အိမ္အေၾကာင္း မိသားစု အေၾကာင္းေတြက အသစ္တဖန္ ၿပန္လြမ္းေနရသလိုပါဘဲ....ၾကည္နူးစရာ ေကာင္းပါတယ္...သူ အမ်ားၾကီး ေၿပာင္းလဲသြားပါလားလို႔လည္း အသိအမွတ္ၿပဳမိၿပန္တယ္....ဟုတ္တယ္...
အယင္က" ဦးေပ်ာ္ "မဟုတ္တာေတာ႔ အေသအခ်ာပဲ...
အရာရာကို ခ်င္႔ခ်ိန္တဲ႔..ေရွ႕ေရးေတြးတတ္တဲ႔
ပိုက္ဆံကို မိသားစုအတြက္ ရႏိႈင္သေလာက္ ရွာမယ္ဆိုတဲ႔
"ဦးေပ်ာ္" အၿဖစ္ ၿပန္လာခဲ႔တာပဲ...၀မ္းသာစရာေပါ႔..
...... ဒီနာမည္ေခၚလို႔ အသက္က ၾကီးေသးတာမဟုတ္ဘူး...
သံုးဆယ္၀န္းက်င္...ေပ်ာ္တတ္တယ္...
ေနာက္ၿပီး... တစ္ခါတံုးက ...သူ ေနထိုင္မေကာင္းလို႔...သူနဲ႔သူ႔ မေဟသီေလာင္း နီနီတို႕ ေဆးခန္းတစ္ခုမွာ ဆရာ၀န္နဲ႔ ၀င္ေတြ႔ၾကတယ္...
သူက မ်က္လံုးနည္းနည္းၿပဴးေတာ႔ အခုလို ေနထိုင္မေကာင္းခ်ိန္မွာ ..ပိန္ေနတဲ႔
အရွိန္နဲ႔ ပိုၿပဴးသလို ၿဖစ္ေနတာေပါ႔..
.ဆရာ၀န္က ေဆးေတြ အရွိန္ေၾကာင္႔ အခုမွ ၿပဴးလာရတာလားလို႔ ေမးတယ္...
ေဘးကပါလာတဲ႔ နီနီက "မဟုတ္ဘူး ေဒါက္တာ ..သူက ေအာ္ၿပဴး(original)
လို႔ ၀င္ေၿပာတာနဲ႔ ...သူ အိမ္ ၿပန္ေရာက္ေတာ႔ ၀ိုင္းၿပီး ပြဲက် သြားၾကတာေပါ႔...
ေအာ္ၿပဴး ကေန သူလည္း"ဦးေပ်ာ္"
လို႔ တြင္ေနေတာ႔တာ...အခုေတာ႔ သမိုင္း၀င္ေနရၿပီေလ...

.....မိသားစုအတြက္ ဆိုတဲ႔ ေဇာေတြေၾကာင္႔သာ.
တစ္လလည္း မဟုတ္ ...တစ္ႏွစ္လည္းမဟုတ္တဲ႔ သံုးႏွစ္ ဒါမွ မဟုတ္ယင္ ငါးႏွစ္ ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို ...စက္ရုပ္ေတြလို က်င္လည္ လႈပ္ရွားေနရတဲ႔ ဒီလို ၿပည္ပ ဆိုတဲ႔ ၀န္းက်င္မွာ..
မိေ၀း ဘေ၀း ႏွစ္ၿမႈပ္ထားႏႈိင္ၾကတာပါ....
ဒါလည္းပဲ ...ဒီေရာက္လာတဲ႔ သူတိုင္းေတာ႔ မဟုတ္ၾကၿပန္ဘူး...
ေႏြးေထြးၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ မိသားစုဘ၀ေလးကိုေတာင္ စြန္႔ခြာၿပီး ေပးဆပ္ထားရမဲ႔ အခ်ိန္ေတြနဲ႔ တန္ေအာင္...ရွာသြားတဲ႔ သူေတြ ရွိသလိုပဲ ...ေရာက္လာတဲ႔ ၿပီး အေပ်ာ္ေတြရွာ အေဖၚေတြရွာနဲ႔...အခ်ိန္တန္ အိမ္ၿပန္ၾကေတာ႔...လက္ခ်ည္း ဗလာနဲ႔...မ်က္ႏွာငယ္သြားရသူေတြလည္း အပံုအပင္နဲ႕ ပါ...
.....ကၽြန္ေတာ္တို႔၀န္းက်င္နဲ႔ တစ္စက္ရံုထဲ သားေတြကေတာ႔...
အတိတ္ကံေၾကာင္႔ပဲလား...အေနကိုက မွန္ၾကလို႔ပဲလားေတာ႔ မသိဘူး...အားလံုးက ပိုက္ဆံရေအာင္ရွာမယ္ဆိုတဲ႔ သူေတြခ်ည္းစုမိေနၾကတယ္...

ဘ၀ေပးေတြကလည္း တူလိုက္ၾကတာ...အိမ္ေထာင္႔ ၀န္ထမ္းေနရၾကတာက နည္းနည္းရယ္ ..
...မိဘကိုလုပ္ေကၽြးေနၾကသူေတြနဲ႔...ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ၀န္ ပိေနၾကတဲ႔ သူမ်ားပါတယ္....
တစ္ခ်ိဳ႔ ဆို ...အသက္ေလးဆယ္ ေက်ာ္လာတဲ႔ တိုင္ မိသားစုက
အေၿခ မခိုင္ႏိႈင္ၾကေသးတာနဲ႔ ...ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေက်ာ္ ရုန္းေနၾကရသူေတြလည္း ရွိရဲ႕....
ကိုယ္ပိုင္ ဘ၀ မစႏိႈင္ၾကေသးဘူး...
သီခ်င္းထဲကလို ...ဘယ္ေတာ႔မ်ား စားရပါမလဲ ေမးလာခဲ႔ယင္ေတာင္...လူေတြမသိေအာင္လည္း ဟန္ေဆာင္တာေတြ..မရွိၾကတာက ..ကိုယ္တိုင္ အၿဖစ္မရွိလြန္း ၾကလို႔ပါ...
အဲဒီအတြက္ အခ်ိန္ဆိုတဲ႔ ရာသီဥတုကလည္း ကိုယ္႔ဘက္ ပါမလာေတာ႔ ..
မိဘေတြ ၿပန္အားကိုးၾက...အေပါင္းအသင္းေတြ စစ္ကူေတာင္းရနဲ႔ ...ကိုမိုးေအာင္ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ...စြံသြားခဲ႔ဖူးပါတယ္...သူဟာ မိသားစုထဲမွာ သားအၾကီးဆံုးေနရာကေန..အိမ္ေထာင္႔တာ၀န္ေတြကို
ႏွစ္ရွည္လမ်ား...အမ်ားဆံုး ထမ္းခဲ႔ ရသူပါ...တည္ၿငိမ္ ေအးေဆးၿပီး အလုပ္ထဲမွာလည္း ကၽြန္တာ္တို႔ အားကိုးရတဲ႔..သူလည္း ၿဖစ္ခဲ႔ပါတယ္...

အဲဒီတံုးက သူရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္...ပတ္စပို႔ ကိစၥနဲ႔...ရြာၿပန္ေရာက္ေနၾကတံုးပါ...
အားလံုး အဆင္သင္႔ၿဖစ္လို႔ ၿပန္ထြက္ဖို႔ ရက္ ေရာက္လာေတာ႔...
သူ မလိုက္ႏိႈင္ေသးတဲ႔ အေၾကာင္းနဲ႔...
ကုမၸဏီကို ...မဂၤလာသတင္း ေပးထားေပးဖို႔ ေၿပာလာပါတယ္...
ကၽြန္ေတာ႔မွာ ၀မ္းသာ၀မ္းနည္းေပါ႔...
သူစြံၿပီး ရင္ေကာ႔လို႔ ၾကြားႏႈိင္ၿပီဆိုတာ ၀မ္းသာမိသလို..ကိုယ္အၿဖစ္မရွိတာကိုလည္း...၀မ္းနည္းေပါ႔..

တစ္လေလာက္ ၾကာေတာ႔ သူလည္း ၿပန္၀င္လာရတာေပါ႔...
သူ႔အမ်ိဳးသမီးက အစိုးရ႒ာနတစ္ခုမွာ
အၾကီးအကဲ တစ္ေယာက္ဆိုေတာ႔..လိုက္မလာႏိႈင္ခဲ႔ပါဘူး...
ဒီေတာ႔ ကိုမိုးေအာင္တစ္ေယာက္ ...လြမ္းခန္း ေကာင္းေကာင္း...ကေနရေတာ႔တာေပါ႔...
လက္ထပ္ခဲ႔တာကလည္း ပူပူေႏြးေႏြး...ဇနီးအသစ္စက္စက္ ကလည္း ဒီတစ္ေခါက္ ရြာအၿပန္မွာမွ...မိဘေတြလုပ္ေကၽြးခြင္႔ရတဲ႔ သားအတြက္ ...
မိဘေတြရဲ႕အစီအမံနဲ႔ စြံခဲ႔ရတဲ႔ ဆုလဘ္ ကေလးဆိုေတာ႔
ေၾကြတာေပါ႔...

ေရာက္ခါစ ရက္ေတြမ်ားဆို ညည အိပ္လို႔ေတာင္ မရခဲ႔ပါဘူး...အခ်စ္ဦးေတြ ဇနီးဦးေတြ အသာထားအံုး ..
ဒီအရြယ္တိုင္ေအာင္..ဘာအၿမီးမွ ..မေပါက္ခဲ႔သူ...ေပါက္ဖို႔လည္း မၾကိဳးစားခဲ႔သူဆိုေတာ႔...
သူ႔ဇနွီးေတာ႔မသိဘူး...သူကေတာ႔ ေနရတာလည္း မထိ...စားရတာလည္း မၿငိဘူး နဲ႔...
အလုပ္ထဲမွာေတာင္စကား အေတာ္နည္းသြားတာ သတိထားမိတယ္....
အားယင္ ေတြးခ်ည္းေနေတာ႔တာပဲ....

ညေရာက္ၿပီဆို...အခန္းမွာအယင္က ပိတ္ၿပီးအိပ္တတ္တဲ႔ ၿပတင္းေပါက္ေတြ..ဖြင္႔ထားတတ္လို႔ ေမးၾကည္႔ေတာ႔
အသက္ရႈလို႔ မေကာင္းတဲ႔ အေၾကာင္း...အခန္းက ေလ၀င္ေလထြက္ မေကာင္းဘူး ၿဖစ္ေနတဲ႔ အေၾက ာင္းေတြ...ညည္းတတ္ေနတယ္...
ေနာက္ၿပီး ရင္ညြန္႕ ေအာက္နားေတြက ေအာင္႔ ေအာင္႔ ေနတတ္တယ္တဲ႔...ဆိုေတာ႔
၀ိုင္းၿပီး စိုးရိမ္ေနၾကတာေပါ႔...အိမ္ကို အလည္လာတဲ႔ နီနီရဲ႕ အစ္မ နာ႔စ္ တစ္ဦး ကို လည္း သူ႔ေ၀ဒနာေတြ ခံစားေနရတာေတြ...ရင္ဖြင္႔တာပဲ...
ဆရာမကေတာ႔ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး မွတ္ခ်က္မေပးေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔က...အိမ္အလြမ္း...ဇနီးသစ္ကေလးအလြမ္းလို႔ပဲ...ေကာက္ခ်က္ခ် နားလည္လိုက္ရတယ္...

... အေနေ၀းလို႔ ေသြးေအးတာေတြ...မီးေ၀းလို႔ ခ်ိတ္မာရတာေတြ...လာမေၿပာနဲ႔..
ကိုမိုးေအာင္ဆို ဇနီးသည္ကို ဗုဒၶဟူးေန႔တိုင္း ဖံုးဆက္တယ္...
စေန တနဂၤေႏြဆို အြန္လိုင္းေပၚမွာ ေန႔၀က္နီးပါး ေတြ႔ၾကေသးတယ္...
ကြန္နက္ရွင္ မေကာင္းတဲ႔ေန႔ဆို...သူ႔ကို စကားသြားမဟရဲဘူး...
...အားလပ္ရက္ သူ႔အခန္းကို စကားစၿမည္ေၿပာဖို႔ ၀င္လည္ၾကတဲ႔ "ဦးေပ်ာ္"တို႔ဆို
ေယာင္လည္လည္ လုပ္ၿပီး ၿပန္ထြက္ခဲ႔ ရတာခ်ည္းပဲ...
အခုေတာ႔...ကိုမိုးေအာင္လည္း အဲဒီ အလြမ္းဒဏ္ေတြ မခံခ်င္ေတာ႔လို႔ အၿပီး ၿပန္သုတ္သြားေလရဲ႕...
...ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဦးေပ်ာ္ တို႔ ေတြသာ...၀မ္းသာ၀မ္းနည္း ထပ္ၿဖစ္ၾကရၿပန္တယ္....




အဲဒီတံုးက...ဦးေပ်ာ္ က နီနီနဲ႔ ရည္းစား ဘ၀မွာပဲ ရွိၾကေသးတယ္...
ကုမၸဏီ တစ္ခုတည္း မွာပဲဆိုေတာ႔သြားအတူ စားအတူနဲ႔...
ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းနိုင္ငံထဲမွာ ေအးခ်မ္း(မေမဘူး) ေနၾကတံုးေလ....
..ဦးေပ်ာ္ အေနနဲ႔ ...ဘ၀မွာ တြယ္တာစရာ သိပ္မရွိခဲ႔ေတာ႔...ထြက္လာကတည္းကိုက
စိတ္လြတ္ ကိုယ္လြတ္ပဲ...ထိုက္သင္႔သေလာက္ ပို႔ၿပီး စုေဆာင္းၿပီးယင္...က်န္တာ ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်းပဲ
ရည္ရြယ္ခ်က္ ၾကီးၾကီးမားမား ရယ္လို႔ လည္း...နီနီနဲ႔ တစ္ခ်ိန္မွာ လက္ထပ္မယ္ ဒီေလာက္ပဲ...

ေလာေလာဆယ္မွာ နီနီ သြားခ်င္တဲ႔ ေနရာ စားခ်င္တဲ႔ အစား ၀တ္ခ်င္တဲ႔ အထည္ ...ဒါေတြ ၿဖည္႔ဆည္းေပးခ်င္တာပဲ သိတယ္...နီနီကေတာ႔ မိန္းမသားပီပီ စုခ်င္ေဆာင္းခ်င္တတ္တယ္
အိမ္ကို ပို႔ထားစုထားတာေတြနဲ႔ ေရွ႕ေရး ေတြးေနတတ္ၿပီ...

ဒီလိုနဲ႔ ဦးေပ်ာ္ တစ္ေယာက္ ငယ္ရြယ္သူေတြ ထံုးစံေအာက္က်ိဳ႕ ရမွာကို အရမ္း၀န္ေလးခဲ႔ေတာ႔ ...အလုပ္ထဲမွာလည္း အထက္ လူၾကီးေတြနဲ႔ တာ၀န္ေက်ယံု ပဲ ဆက္ဆံ လုပ္ကိုင္ၿဖစ္ခဲ႔တယ္...ဒီေတာ႔ ေရရွည္မွာ အဖုအထစ္ကေလးေတြ ေပၚလာခဲ႔တာနဲ႔ သက္တမ္းထပ္ မတိုးေတာ႔ဘူးလို႔ ဆံုးၿဖတ္ၿပီး သူနဲ႔ သူ႔မေဟသီေလာင္း တို႔ ၿပန္သြားခဲ႔ၾကတယ္..
မၾကာခင္ပဲ သူတို႔ရဲ႕ မဂၤလာ သတင္းၾကားခဲ႔ရပါတယ္..အားလံုးလည္း ၀မ္းသာၾကၿပီး ထာ၀ရ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ႔ မိသားစုဘ၀ ပိုင္ဆိုင္ၾကပါေစလို႔ပဲဆုေတာင္းေပးၾကရတာေပါ႔...
အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆႏၵေတြ ၿပည္႔ၾကရပါတယ္...
ေရစက္ ၾကံဳ မကုန္ႏိႈင္ၾကေသးေတာ႔ ..အခု တစ္ေခါက္ ဘ၀သစ္ ထပ္ေလွ်ာက္ဖို႔ ေရာက္လာခဲ႔ေပါ႔
...ေရာက္လာခါစ... အလုပ္စ၀င္ၿပီးတဲ႔ ေန႔ေတြမွာ ...စကား နည္းေနၿပန္တယ္...အလုပ္ေတာ႔ ဖိၿပီး လုပ္ေနတာေတြ႔ရလို႔...ရင္ဘတ္ေတြေရာ ေအာင္႔ေနလားလို႔ ေမးမိပါတယ္....
ခ်က္ခ်င္းပဲ...သူလည္း ကိုမိုးေအာင္ကို သတိရသြားတာေပါ႔...
...ဒါေပမဲ႔ ဒီတစ္ခါ ကိုမိုးေအာင္တံုးက ၀ိုင္းရီၾကသလိုမ်ိဳး ရီေနတယ္ ထင္လား...
"ဟုတ္တယ္ဗ်ာ ...ကၽြန္ေတာ္လည္း အခု မနည္းဟန္ေဆာင္ေနရတယ္"...လို႔ ေၿပာတယ္ဗ်ာ...
ေလာကၾကီး...တယ္လည္း ဆန္းက်ယ္တယ္လို႔ကို ထင္ရေတာ႔တာပဲ...
တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး တုပ္ေႏွာင္ထားတဲ႔ မၿမင္ရတဲ႔ ၾကိဳး ေတြဟာ...
သံေယာဇဥ္ ပါမယ္ ...ေမတၱာ တရားေတြပါမယ္
ဒါေတြနဲ႔ ...အေနေ၀းလည္း ...တစ္ဦးကို တစ္ဦး ေႏြေထြးေစႏိႈင္တယ္ဆိုတာ...ကိုမိုးေအာင္နဲ႔ ဦးေပ်ာ္ တို႔ ႏွစ္ဦးနဲ႔တင္...ထင္ရွားေနပါေရာ႔လား...ဒါေတာင္ ခြင္႔လႊတ္ၿခင္းေတြ ...နားလည္းသည္းခံေပးမႈေတြ... မၿမင္သာေသးလို႔ပဲ...သိစရာလည္း လိုမယ္ေတာင္ မထင္ေတာ႔ပါဘူး.....
...အခုေတာင္ သားဦး ကေလး ကို ေယာက်္ားေလး ၿဖစ္ေစခ်င္ခဲ႔တာ...နီနီေၿပာလို႔ သိသိခ်င္း မွာေတာင္
အလုပ္ခြင္ထဲက လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္အားလံုး သိသြားၾကရတဲ႔ အထိ ေၾကၿငာမိသြားတယ္....
ငါ႔ ရင္ကၿဖစ္တဲ႔ သားေလးဆိုၿပီး ...ရင္ေသြးေလး ေလာကအလယ္ ေရာက္လာေတာ႔မွာကို ကိုယ္တိုင္ အသစ္ၿပန္ေမြးဖြားလိုက္ရသလိုမ်ိဳး ...အားအင္ေတြက ဘယ္က ဘယ္လို ၿပည္႔လာတယ္ေတာင္ သူ မသိေတာ႔ဘူး
....အလိုလိို ေနရင္းကို ေရွ႔ေရးကိုခ်ည္း ...ေတြးေနတတ္လာတယ္...သားကေလးအတြက္ ဇနီးမယားအတြက္.. အနာဂတ္ဟာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလာသေလာက္...ၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္ထားဖို႔လည္း
အရမ္းကို လိုအပ္လာတယ္လို႔ .."ဦးေပ်ာ္ "ခံစား လာရၿပီ..
မိမိထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ သာလြန္ေနေအာင္ ေတာ္ တဲ႔ တတ္္တဲ႔ ...သားေလးအၿဖစ္ ၾကီးၿပင္းလာရေစမယ္ဆိုတဲ႔ ...ဆႏၵ ထက္ ဘယ္အရာမွ ..ေလာေလာဆယ္ မၿပင္းၿပ မသာလြန္ ႏိႈင္ခဲ႔ပါဘူး.....
ဒါေတြ နဲ႔တင္..ေငြ ဆိုတဲ႔ ေထာက္အပံ့ တစ္ခုအတြက္ ..ၿပန္ထြက္လာဖို႔...ဖန္တီး ၿဖစ္လာခဲ႔ရတယ္....
....ႏွစ္ကိုယ္တူ ဘ၀ကေန...ေနာက္တုိုးေလး ရေတာ႔မဲ႔ အခ်ိန္ၾကမွ...
စီစဥ္ထားတဲ႔ အလုပ္ၿပန္၀င္ေရးက အေကာင္အထည္ ေပၚလာတယ္...
ဒါကလည္း ဇနီး အပါးက မခြာခ်င္ၿဖစ္ေနတဲ႔ ...အသားက်ေနတဲ႔ မိသားစုဘ၀ကေန...ခြဲထြက္လာၿဖစ္ေစတဲ႔ တြန္းအား ရလိုက္တာပါပဲ...
ဦးေပ်ာ္ရဲ႕ စကားေတြထဲမွာ ...ကုန္လြန္ခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔ အခြင္႔အေရးေတြကို ႏွေၿမာေနတာလည္းပါတယ္...
လိုလားတဲ႔ နီနီတို႕ အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ ေႏြေထြးတဲ႔ မိသားစု ဆက္ဆံေရး အေၾကာင္းေတြလည္းပါတယ္...
ဒီကိုထြက္လာၿဖစ္လို႔ နီနီ႔ အေဖကလြဲယင္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ေယာက်္ားသား ရွိမေနတဲ႔ နီနီတို႔ မိသားစုအတြက္ စိတ္မေအးတာေတြလည္းပါေနတယ္...လုပ္ေပးႏိႈင္ခဲ႔တာနဲ႔ မလုပ္ေပးႏိႈင္ခဲ႔တာေတြ ကို အားမလိုအားမရနဲ႔....
...အဓိက ကေတာ႔ သူတို႔ရဲ႕ ေနာက္တိုးေလး....ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းေလးပါပဲ...တဲ႔
မက္ခဲ႔ရတဲ႔ အိပ္မက္တိုင္း... ေတာင္႔တခဲ႔ရတဲ႔ အလိုဆႏၵ တိုင္းမွာ ဒီ ရင္ေသြးဆိုတဲ႔ ရတနာေလးသာ ကမၻာ....
အနာဂတ္ဟာ...သား ..ကိုယ္ပြား ဆိုတဲ႔ မိသားစု၀င္ေလးတစ္ဦး တိုးလာေတာ႔မွာပါလားဆိုတဲ႔အသိနဲ႔...
လင္းလက္ေတာက္ပလို႔ေလ.....

ေလာကနဲ႔ ပါတ္၀န္းက်င္ကို တိုးတက္ေစခဲ႔... ေၿပာင္းလဲေစခဲ႔ တဲ႔ ကိုမိုးေအာင္တစ္ေယာက္ ကေတာ႔...တူေသာအက်ိဳးေပးနဲ႔ ေကာင္းမြန္တဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ဘ၀ေလးကို အၿပီးတိုင္ ပိုင္ဆိုင္ခြင္႔ ရသြားသလို...

ေလာကနဲ႔ ပါတ္၀န္းက်င္ ကေန ေပးအပ္လာတဲ႔ ၿဖဴစင္တဲ႔ ေမတၱာ နဲ႔ သန္႔ရွင္းတဲ႔ ခ်စ္ၿခင္းတရားေတြေၾကာင္႔
...ခိုင္မာၿမဲၿမံ လွတဲ႔ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြ အထပ္ထပ္ တုပ္ေႏွာင္ ရစ္ဖြဲ႔ ထားတဲ႔ ....မိသားစု ကမာၻ ေလးကို ပိုင္ဆိုင္ရၿပီ ၿဖစ္တဲ႔..." ဦးေပ်ာ္ " တစ္ေယာက္လည္း.....
စိမ္းလန္း လွပတဲ႔ အနာဂတ္ကို ရင္ေသြးငယ္ေလး တစ္ဖက္က ေပြ႔ခ်ီ ... ခ်စ္ဇနီးသည္ တစ္ဖက္က လက္တြဲလို႔
ေရာင္နီဦးေလးသမ္းေနၿပီ ၿဖစ္တဲ႔...ေအးခ်မ္းလွပတဲ႔ အာရုဏ္ဦးမွာ....ေလနုေအးေလးေတြ ခံယူယင္း..မိုးကုပ္
စက္၀ိုင္းအဆံုးထိ ...ေလွ်ာက္လွမ္း သြားၾကေတာ႔မွာပါ...လားလို႔ ေတြးေနမိတယ္ ။


တစ္ခါက ' သူက ေအာ္ၿပဴးေလ' လို႔ ေၿပာခဲ႔ဘူးတဲ႔....၂၇ ႏွစ္ေၿမာက္ ေမြးေန႔ရွင္ မိခင္ေလာင္း ညီမေလး နီလာသို႔...အမွတ္တရ