အမ်ွင္

ညွိဳ ့မဲ့ညွဳိ ့ေတာ့
ကိုယ္ဟာကိုမဟုတ္ေတာ့ တဲ့အထိ
ကိုယ္ကလဲ ကိုယ္ပါပဲထင္ျပီး
ကိုယ့္အရည္ကို ဆြဲးထုတ္ျပေတာ့တစ္ေယာက္အေခြဟာ
တစ္ေယာက္ကို ထံုးမဲ့ၾကိဳးလို
လွဳပ္ေလ တင္းေလ
တစ္ေယာက္အျမီးကို
တစ္ေယာက္ကျပန္မ်ိဳရင္း
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတြ ့တယ္
ေျဖေဆးအတြက္
ကိုယ့္အဆိပ္ကို အံခ်ျပီးေတာ့
လ်ွာႏွစ္ခြနွင့္ ရပ္လို ့
အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး
ေနရာမရွိေတာဘူး
ဒီမွာတင္ အသက္ကို အပ္ခဲ့မယ္
ဟစ္...တြန္သံၾကားလဲ
လွည့္မၾကည့္နဲ ့ေတာ့



မင္းထင္ကိုကိုၾကီး ရဲ ့ကဗ်ာေလးပါ